ЛАНЬ – река в Несвижском, Солигорском районах Минской области, на границе Клецкого и Ганцевичского районов и в Лунинецком районе Брестской области, левый приток р.Припять. Длина 147 км.
http://www.gants-region.info/index/lan/0-1518

ЖАБЫ, Жабье – озеро находится в Ганцевичском районе Брестской области. Расположено в бассейне р.Цна, в 5 км на юго-запад от г.Ганцевичи, в 2,5 км на юг от д.Борки, возле Качайского болотного массива.
http://www.gants-region.info/index/zhaby/0-1538

ЩИЛЬНОЕ, Ганцевичское – озеро в Ганцевичском районе Брестской области в бассейне р.Цна вблизи д.Ганцевичи, в 3 км от г.Ганцевичи.
http://www.gants-region.info/index/schilnoe/0-1531

ДУБОВСКОЕ – озеро в Ганцевичском районе Брестской области. Расположено в бассейне р.Цна, в 9 км к югу от г.Ганцевичи, возле д.Люсино.
http://www.gants-region.info/index/dubovskoe/0-1510

ГОРНОЕ – озеро в Ганцевичском районе Брестской области. Расположено в бассейне р.Цна, в 6 км на юг от г.Ганцевичи.
http://www.gants-region.info/index/gornoe/0-1537

ПУСТОШЬ-ДОБРОЛУЦКОЕ – болото с преимуществом смешанных залежей торфа (80 %) в Ганцевичском, частично Лунинецком районах.
http://www.gants-region.info/index/pustosh_dobroluckoe/0-1536

Парк при бывшей усадьбе Обуховичей

http://gantsevichi.brest-region.gov.by/index.php?option=com_content&view=article&id=11269%3A2004-12-28-192018&catid=69%3Ainfrastructure&Itemid=257&lang=ru

http://www.gants-region.info/index/dom_remesel/0-1955
в здании бывших библиотеки и музыкальной школы.

З Запрапасці – ў вялікі свет паэзіі

“…Палешучок Іванка з пракаветнага хутара Запрапасць стаў данбаскім шахцёрам. Але ў адрозненне ад іншых паязджан Іванка быў народжаны паэтам…”
Мікола Пракаповіч

“Як чалавек , нейкім чынам набліжаны да чытацкай касты, лічу, што Іван Лагвіновіч – адзін з нашых непапраўных паэтаў: так я называю тых. Хто піша, пачынаючы з дзяцінства да самага савана.”
Леанід Галубовіч

У некалькіх кіламетрах ад Малькавіч мясціўся некалі хутар Запрапасць, на якім 16 студзеня 1940 года пачаўся вялікі, цяжкі і творчы шлях Івана Піліпавіча Лагвіновіча. Дзіцячыя гады Івана Піліпавіча былі апалены ваеннай навальніцай.
У першым класе паспрабаваў хлопчык складаць вершы.Пасля таго, Іван Піліпавіч закончыў Малькавіцкую сямігодку, у яго жыцці была і работа ў лясгасе, калгасе, леспрамгасе, а ў 17 гадоў рамантыка паклікала юнака ў Данбас. У горадзе Снежным ён заканчвае горнапрамысловае вучылішча і працуе шахцёрам, пасля службы ў войску ізноў вяртаецца ў падземныя нетры.
У свае 20 гадоў з Украіны Іван Лагвіновіч ў Мінск, у “Чырвоную змену”, дасылае свае першыя вершы. Вершы гэтыя былі з разуменнем успрыняты і надрукаваны ў маладзёжнай газеце. Цяпер яго вершы - звычайная з’ява ў “Літаратуры і мастацтве”, іншых перыядычных выданнях.
Пасля цяжкага прафесійнага захворвання паэт не кідае работу, а пераходзіць на абагачальную фабрыку. Толькі выйшаўшы на пенсію, пасяліўся ў Паставах, але не надоўга, бо хутка пераехаў у Баранавічы – бліжэй да родных мясцін.

Іван Піліпавіч рэгулярна бывае у сваім родным куточку, сваіх Малькавічах, наведвае сярэднюю школу, выступае са сваімі вершамі перад вучнямі.
Сам ад сябе схаваю прасніцу
Будзенных клопатаў-турбот,
Паеду ў Малькавічы ў пятніцу
Рабіць адведвальны абход.
Сястра, напэўна, зачакалася
Ды часта згадваюць браты.
Ужо і пеўні накрычаліся
Да бранхіяльнай хрыпаты,
Мяне да родных мясцін клічучы
На дні па некалькі разоў.
Трашчаць сарокі ў Жымхах, лічачы
Майго дзяцінства кветкі сон…